Een groot genot

Het avontuur is begonnen

Veel tijd om Helsinki te bezoeken heb ik niet, omdat ik de volgende ochtend al vroeg naar Lapland vertrek. Eerste bestemming: Ruka, in de regio Kuusamo. Het is een van de grootste skiresorts in Finland, maar naast dit skigebied vind je hier ook een aantal National Parks waaronder Oulanka National Park. Ik trek mijn wandeloutfit aan en een extra trui, want het is hier een stuk koeler koeler dan in Helsinki. Na een wandeling over het Pieni Karhunkierros Trail stopt ons gezelschap bij een hut. Er zitten hier al wat mensen bijelkaar rondom een kampvuur en ‘onze mannen’ van Ruka Adventures pakken hun spullen uit om ons te voorzien van een heerlijke lunch. Een voor mij onbekende soep, romig met verse stukken zalm. Het blijkt Lohikeitto te heten, een typisch Finse gerecht wat zowel met zalm als met rendierenvlees wordt gegeten. Wat een warm welkom! In de middag reizen wij verder om beren in het wild te spotten. Onze begeleider is van het type ‘Indiana Jones meets Crocodile Dundee’. Met passie vertelt hij ons over de beren die in het oostelijke gedeelte van de Kuusamo-regio te vinden zijn, dicht tegen de Russische grens aan. Op elkaar gepakt, muisstil en met de camera’s in de aanslag wachten we op de beren. Een uur. Twee uur. Drie uur. Vier uur… Het geduld begint een beetje op te raken en bijna staan we klaar voor een licht teleurgesteld vertrek. Maar dan, vanuit mijn ooghoek, zie ik een moeder beer met twee welpjes de heuvel aflopen. Het geluid van de klikkende camera’s doorbreekt de stilte. Wat een bijzondere ervaring. Mijn eerste dag in Lapland is een feit en ik wil nu al niet meer weg.

Niet in de haak?

Nieuwe dag, nieuw avontuur: wij gaan raften! Iets wat in dit gebied goed kan. Dapper peddelen wij door de rivier. Wat een omgeving, ik kan er eindeloos van genieten. De stilte, de bomen, de rivieren en meren. Het is hier zo ongerept mooi. ’s Middags worden mijn viskunsten op de proef gesteld wanneer wij op pad gaan naar Palossairi Reindeer Farm. De breedlachse eigenaar heet ons hartelijk welkom en vertelt eerst over de rendierenboerderij die al generaties in zijn familie is. Daarna loopt hij met ons naar een meer op zijn land. De hengels worden klaargemaakt en na een korte uitleg ben ik ervan overtuigd dat er aan mijn haak zeker een vis komt te hangen. Helaas, dat blijkt iets te voorbarig. Sterker nog, ik zou de enige zijn die niets aan de haak sloeg. De Finse soep, met dit keer rendierenvlees in plaats van zalm, smaakt desondanks niet minder lekker.

Het roer om

Mijn volgende bestemming: Posio. Het idyllische stadje is met name bekend vanwege de keramiek. Kunstenares Anu Pentik, 77 lentes jong en een icoon in Finland heeft haar toonaangevende gallerie hier in 1971 opgericht en het is uitgegroeid tot een waar begrip in Finland en ver daar buiten. De keramiekworkshop, de rondleiding door haar fabriek, het museum en de winkel kan ik dan ook alleen maar aanraden. Ook ik steek er de handen uit de mouwen en mijn keukenkast is in ieder geval weer wat kopjes rijker. Onze overnachtingsplek Naali Lodge ligt een halfuur rijden van Posio. Het echtpaar Thierry en Catherine Mourujärvi, oorspronkelijk afkomstig uit Parijs, besloot een aantal jaar geleden het roer om te gooien en hun geluk in Finland te zoeken. En dat hebben ze gevonden. Naali Lodge bestaat inmiddels twee jaar en het is een oase van rust. De rode gebouwen staan strak in de verf, het interieur is eenvoudig en Fins, vanaf het terras heb je direct uitzicht op het meer en natuurlijk mag de sauna er ook niet ontbreken. In het naastgelegen gebouw zit restaurant Tapio waar wij ’s avonds heerlijk eten bij Connor en zijn vrouw Johanna. Op deze plek mogen wij twee dagen doorbrengen en dat is eigenlijk nog te kort.

I’ll be back

Mijn laatste ochtend in Lapland staat geheel in het teken van een aantal wollige vrienden. Wij brengen een bezoek aan Kota-Husky, gelegen vlak naast het Riisitunturi National Park, tevens een prachtig gebied voor mooie hikes. Bij aankomst worden we vrolijk begroet door een roedel husky’s. Met hun lichtblauwe ogen kijken de honden ons nieuwsgierig aan en allemaal zijn ze in voor een knuffel. De eigenaresse vertelt ons uitgebreid over alle dieren en de husky-safari’s die zij in de winter organiseert. Wat moet dat een prachtbelevenis zijn. Tja, dan zit er maar een ding op: ik moet nog een keertje terug naar Finland!