Waarschijnlijk stond Vincent van Gogh in Arles nu aan de kade ligt. Zijn Sterrennacht boven de Rhône toont precies wat wij nu ook zien: sterren in een blauwgroene lucht, daaronder koningsblauw water en links de kade van het Franse stadje. Een bijzondere plek om deze riviercruise te beginnen.
Suite met uitzicht
We varen deze week met de Emerald Liberté van Arles (Provence) naar Beaune (Bourgogne). Er reizen 130 andere gasten mee, tijdens deze cruise in april vooral Britten, Canadezen, Australiërs en Nieuw-Zeelanders. We slapen in een Panorama Balcony Suite en anders dan de naam doet vermoeden is er niet echt een balkon, maar een raam van vloer tot plafond. Vanaf de bovenkant kan het grote raam open, om tijdens het varen heerlijk je hoofd buitenboord te houden – pas op bij de sluizen.
Met twee goedgevulde koffers stappen we de suite binnen en even twijfelen we of we al onze spullen wel kwijt kunnen. Uiteraard heeft iemand hier goed over nagedacht en inderdaad, er blijkt meer dan genoeg plek te zijn. Er zijn handige lades, planken en kasten in overvloed en ook nog ruime bedden. Ook de badkamer is precies goed en de douche is meer dan fijn. Er is ook nog plek voor twee stoelen voor het raam om van het uitzicht te genieten.
Jong en actief
Op elke plek waar Emerald aanmeert, kun je op eigen gelegenheid de stad of omgeving verkennen, of je kunt meegaan met de basisexcursie die zit inbegrepen in het cruisetarief. Ook daarna is altijd nog tijd om zelf een museum te bezoeken, te winkelen of op een terras te zitten. Wil je meer of exclusievere excursies, dan is er een groot aanbod beschikbaar, van wijnproeven en kanovaren tot het bezoeken van bijzondere plekken in de omgeving. Hiervoor geldt een meerprijs. Emerald Cruises trekt over het algemeen een wat jonger – wij schatten de gemiddelde leeftijd tijdens deze reis buiten de schoolvakantie niet hoger dan 60 jaar – en actiever publiek dan bij veel andere rederijen. Extra excursies met langere wandelingen, fietstochten of andere sportieve activiteiten worden veel bijgeboekt.
Wij gaan in Arles mee met de inbegrepen begeleide stadswandeling. Deze Romeinse stad is zo’n heerlijk Zuid-Frans pareltje – soms met een vleugje Catalonië – met kunstwinkeltjes en gezellige pleinen vol terrassen onder de platanen. Er staat een broertje van het Colosseum dat nog steeds in gebruik is (over de stierengevechten zullen we het maar niet hebben), en we bezoeken het oude amfitheater. Bovenal is Arles – in ieder geval in Nederlandse ogen – een Van Gogh-stad. Hij woonde hier vanaf 1888 ruim een jaar en schilderde hier volgens velen enkele van zijn beste werken. Dit is ook de stad waar Vincent zijn oor afsneed (of was het toch Gaugain?). Hij verbleef twee weken in het ziekenhuis Hôtel Dieu in Arles om te herstellen en schilderde hier ook de binnentuin. Natuurlijk gaan we daar even kijken om de werkelijkheid te vergelijken met het schilderij.
We krijgen trek, dus terug naar het schip. De drie maaltijden plus drankjes zijn elke dag inclusief. Maar dat is niet de enige reden om naar het restaurant aan boord terug te keren. De kwaliteit van het eten speelt misschien nog wel een grotere rol. Want zelfs de meest kritische culinaire genieter zal hoge cijfers uitdelen aan chef Christian Draghici en zijn team. Het eten is elke dag weer puur genot. Ontbijt en lunch zijn grotendeels als buffet, daarnaast is er een menukaart waar je extra gerechten van kunt bestellen. Het diner is altijd volledig à la carte, met tijdens deze cruise uiteraard een focus op de Franse keuken. Misschien komt het door het relatief beperkte aantal gasten aan boord, misschien door de hoge Franse standaarden, waarschijnlijk vooral door de getalenteerde chef, maar elk gerecht dat uit de keuken komt is verrukkelijk.
Tientallen sluizen
We genieten volop, maar we hebben nog geen meter gevaren. Als de motoren eindelijk worden gestart glijden we soepel over het water. Geen golven, niemand zeeziek, zelfs de zwakste zeebenen kunnen dit aan. Soms moeten we zelfs even naar buiten kijken om te checken of we nu varen of niet. Het schip heeft vier dekken en de inrichting is strak, fris en modern. Bij Emerald geen gouden kroonluchters of marmer. Op het onderste dek is de spa en zijn er eenvoudigere hutten, op de twee dekken daarboven vind je de suites waar wij slapen en het Reflections restaurant, de Horizon bar & lounge (24/7 gratis koffie en thee), de gym en het zwembad. En dan nog het zonnedek met lekkere ligstoelen. Komt er een lage brug aan, wat vrij vaak het geval is, dan moet alles op het dek worden ingeklapt en opgeborgen, want er zit soms maar vijf centimeter tussen dek en brug. We varen op deze route ook door tientallen(!) sluizen, wat altijd weer een belevenis is om te zien en te voelen hoe het hele schip in zo’n smalle gang omhoog wordt ‘getild’.
Denkend aan de paus
Volgend hoogtepunt op de reis: Avignon. Toeval wil dat we precies in deze Provençaalse pausenstad zijn als paus Francisus overlijdt. Op sommige plekken zien we kleine herdenkingsplekken ontstaan. Het ommuurde Avignon wordt in de 14e eeuw tijdelijk de verblijfplaats van de pausen tijdens hun ballingschap uit Rome. Zij lieten het Palais des Papes bouwen, naast de beroemde brug het belangrijkste bouwwerk in de stad. Het enorme gotische paleis is nu een museum. De Pont Saint-Bénézet, beter bekend als de Pont d’Avignon, heeft nog slechts 4 van de 22 bogen over. Het kinderliedje Sur le pont d’Avignon, enthousiast gezongen door onze gids, zit de rest van de dag in ons hoofd.
Socializen naar wens
Wie een tikkeltje mensenschuw is, zal niet snel een cruise boeken. Maar de mate waarin je andere mensen opzoekt, kun je redelijk zelf bepalen. De kans is groot dat je eens een tafel moet delen bij een maaltijd, maar er is geen tafelsetting en er zijn genoeg tafels voor twee. Wij zijn benieuwd (lees: angstig) naar het ‘gedwongen socializen’, maar dat is totaal niet aan de hand. Sterker nog, het is juist erg leuk om soms met medereizigers te eten en reiservaringen uit te wisselen. Emerald heeft doorgaans weinig Nederlanders aan boord (wat voor velen vast aantrekkelijk klinkt), wij treffen alleen enkele Australiërs en Nieuw-Zeelanders met Nederlandse roots, waarmee we als ‘the Dutchies’ zelfs het avondentertainment induiken. Ook hierbij volledige vrijblijvendheid; meedoen mag, na het diner direct je hut in is ook prima. Er zijn geen grote theatershows, galadiners of concerten aan boord, maar low key quizzen en filmavonden. Tijdens een vaardag zijn er ook overdag enkele activiteiten, denk aan een potje cornhole of jeu de boules op het dek of een uitgebreide Franse kaasproeverij in de lounge.
Na Avignon worden de oevers van de Rhône groener en heuvelachtiger. We naderen de Ardèche, waar we aanmeren in Viviers. Dit rustige stadje heeft nog geen 4000 inwoners, maar als bisschopsstad wel een flinke kathedraal. Over de kinderkopjes lopen we door smalle straatjes van de beneden- naar de bovenstad. Een traditionele boulangerie en boucherie, eeuwenoude huizen en nauwelijks een toerist te bekennen.
Wandelen door wijnvelden
We volgen de Rhône verder stroomopwaarts en stoppen in Tournon. We hebben zojuist een belangrijke Franse grens gepasseerd: van het zuiden waar in olijfolie wordt gebakken (zie veel olijfbomen) naar het noorden waar in boter wordt gebakken (zie veel koeien). Eigenlijk komen wij voor al het lekkers aan de overkant van de rivier: de wijngaarden van Tain-l’Hermitage. Aan de oevers van de Rhône maken we een wandeling over de hellingen, dwars door de velden vol voornamelijk syrah druiven. De hermitage wijnen die hier door zo’n 15 wijnhuizen worden gemaakt, zijn wereldberoemd. Alles wordt biodynamisch verbouwd, wat nog strengere regels behelst dan biologische wijnbouw. Zo wordt alles met de hand gedaan en water geven is verboden. We klimmen omhoog en het uitzicht op de rivier met op de voorgrond de groene wijnvelden is precies het Franse plaatje wat we voor ogen hadden.
Fietsend langs bouchons
Door naar Lyon, de culinaire hoofdstad van Frankrijk en de plek waar de Rhône en Saône samenvloeien. Waar we normaal gesproken in het centrum van een stad aanleggen, is er in Lyon door drukte geen plek, waardoor er vanuit de rand van de stad een bustransfer is geregeld. Wij doen sportief en nemen de elektrische Emerald fiets en gaan mee met de begeleide fietstour door Lyon. We volgen een deel van de Via Rhôna, de langeafstandsfietsroute van het Meer van Genève naar de Middellandse Zee bij Marseille. We rijden door het grote Parc de la Tête d’Or en langs de beste bouchons – simpele restaurants met traditionele, betaalbare gerechten. Soms stappen we af om door een van de vele traboules te wandelen, de oude voetgangersdoorgangen door appartementencomplexen.
Stad van wijn en mosterd
In de lounge van de Liberté vindt dagelijks voor het diner de ‘port talk’ plaats. De cruisehost vertelt dan meer over het programma van de volgende dag, geeft wat achtergrondinformatie over de te bezoeken plekken en ook chef Christian en de hoofdsommelier schuiven aan om het menu en de bijpassende wijnen van die avond toe te lichten. Terwijl we over de Saône varen, verheugen we ons op het bezoek aan wijn- en mosterdstad Beaune.
Vanuit Chalon worden we per bus dwars door de mosterdvelden en de Bourgogne wijnvelden (voornamelijk chardonnay en pinot noir) naar het oude Beaune gebracht, hoofdstad van deze wijnstreek. Naast mosterd van Moutarderie Edmond Fallot en een flesje Bourgogne inslaan, is een belangrijke reden voor een bezoek aan het stadje de Hospices, oftewel Hôtel Dieu. In de 15e eeuw werd het opgericht als ziekenhuis, nu is het een museum met een prachtige binnenplaats vol kleurrijke daken. We zien de oude ziekenzaal, de kapel, keuken en apotheek. Verrassend interessant en zeker de moeite waard, ook als je niet per schip reist.
De Emerald Liberté keert weer terug naar Lyon, waar de operatie wordt gestart om alle passagiers te ontschepen en nieuwe gasten te verwelkomen. Fascinerend om deze geoliede machine gade te slaan, waarbij we zelfs de restaurantmanager koffers zien sjouwen. We stappen weer uit onze bootbubbel, een reis waarbij we werden meegenomen op het langzame ritme van de rivier. Precies het tempo dat je soms even nodig hebt.
